domingo, 15 de febrero de 2009

Pura demagoxia

Hoxe, post cortiño. Só como desfogue e expresión de repugnancia.
A campaña electoral comezou (oficialmente; na práctica, comezou xa hai unha boa tempada) e os dirixentes xerais dos partidos aproxímanse a Galiza e Euskadi para se mostrar, coa mellor das súas facianas, xunto aos responsables do partido na terra correspondente. Rajoy chega a Pontevedra. Ao seu paso, unha cativiña ponse a chorar (como para non chorar, digo eu!). E, apelando a ese espírito cínico e demagóxico ao que xa nos ten acostumados, Rajoy comenta: "Vaya. Hasta ella se da cuenta de lo mal que van las cosas con la crisis". Acto seguido, continúa cunha sarta de comentarios sobre a crise económica e o mal que vai o país que prefiro omitir; basicamente, porque non aportan nada novo ao seu tradicional discurso.
Se pretendeu ser un chiste, non me fixo graza ningunha. Se, e isto xa o vexo máis plausíbel, non foi máis que unha tentativa de aproveitamento para despotricar contra o goberno, o señor Rajoy aínda me da máis mágoa. Máis que nada porque, que alguén non sexa gracioso e tente selo, aínda ten perdón . Que o líder da oposición do noso país non teña mellores argumentos para defender as súas teses que unha rapaza que chora non fai máis que plasmar a súa propia inseguridade rozando os límites do patetismo e quítándolle a pouca credibilidade política que algúns seica deben pensar que lle queda.
Que non, Rajoy, que esa nena non é a túa famosa nena (por moito que te empeñes) e que, como sigas así, imos comezar a sospeitar acerca de eses turbios pensamentos de nenas chorando que, claramente, sacuden a túa enrevesada testa de cando en vez...Hoy, post cortito. Sólo como desahogo y expresión de repugnancia.
La campaña electoral ya ha comenzado (oficialmente; en la práctica, comenzó ya hace una buena temporada) y los dirigentes generales de los partidos se aproximan a Galicia y Euskadi para mostrarse, con la mejor de sus expresiones, junto a los responsables del partido en la tierra que toque. Rajoy llega a Pontevedra. A su paso, una niña se pone a llorar (¡como para no llorar, digo yo!) y, apelando a ese espíritu cínico y demagógico al que ya nos tiene acostumbrados, Rajoy comenta: "Vaya. Hasta ella se da cuenta de lo mal que van las cosas con la crisis". Acto seguido, continúa con una sarta de comentarios sobre la crisis económica y lo mal que va el país que prefiero omitir; básicamente, porque no aportan nada nuevo a su tradicional discurso.
Si pretendía ser un chiste, no me hizo ninguna gracia. Si, y esto ya lo veo más plausible, non fue más que un intento de aprovechamiento para despotricar contra el gobierno, el señor Rajoy aún me da más pena. Más que nada porque no ser gracioso e intentar serlo, puede tener perdón. Pero que el líder de la oposición de un país no tenga mejores argumentos para defender sus tesis que una niña que llora no hace más que plasmar su propia inseguridad rozando los límites del patetismo y quitándole la poca credibilidad política que algunos parece ser que piensan que le queda.
Que no, Rajoy, que esa niña no es tu famosa niña (por mucho que te empeñes) y que, como sigas así, vamos a empezar a sospechar acerca de esos turbios pensamientos de niñas llorando que, claramente, sacuden tu enrevesada cabecita de vez en cuando...

3 comentarios:

lamotta dijo...

Rajoy, como dice mi padre, seguro que es un buen tío, noble, buena persona(en el buen y en el mal sentido de la palabra). Precisamente por eso le están dando tanta caña entre los suyos. No puede ser tan malo, en serio.
Muxutxus
p.d. tenía 100 buenas razones para no poner un comentario en el post anterior ;)

Paloma Vargas dijo...

Será una estupidez, pero me he sentido bastante orgullosa de mí misma al poder entender el post en gallego sin demasiado esfuerzo.

Sobre Rajoy... La política es asín, y en España aún más... Y en este tarado con barba, no digamos.

Lo malo es que nuestros colegas de profesión (o futuros colegas) les ríen las gracias y les bailan el agua en vez de llamar a las cosas por su nombre.

Y así vamos, ciegos y borregos siguiendo a ovejas sin pastor y sin vergüenza.

Muxutxus.

javixu dijo...

Quizás esa niña llora porque cuando nació el mar estaba teñido de negro, y al verle asoció sus peores pesadillas de la niñez.

No sabes como me gusta que en tu tierra los jóvenes no seais seguidores de Fraga y sus discípulos.

P.D.: Yo también quiero un coche como el de Touriño, jajaja

Un besote, y que la fuerza te acompañe.